#Foodspots by Helmond Marketing samen met de Healthy Sisters 29 januari 2020
In de nieuwe aflevering van #foodspots zet chef Djailany de Healthy Sisters aan het werk in de keuken.
Als dat maar goed gaat….
#Foodspots by Helmond Marketing samen met de Healthy Sisters 29 januari 2020
In de nieuwe aflevering van #foodspots zet chef Djailany de Healthy Sisters aan het werk in de keuken.
Als dat maar goed gaat….
Opgenomen in de Gault Millau 2020 met 14 punten
“Hier wordt een Indische touch toegevoegd aan de Franse keuken, een combinatie van werelden die even speciaal en vol smaakt als hij klinkt. Alle gerechten waren goed, maar twee staken er extra bovenuit. Als eerste de steak tartaar afgewerkt met umami oester no. 3, begeleid door oester- en gembergelei, bloemen en zelf gedroogd en gepekeld schraapsel van runderhart. Als tweede de gegrilde langoustine met een pannenkoekje van okonomiyaki, citrus, en Indische schaaldierensaus. Beide gerechten hadden een veelheid aan mooie smaken. Nastriums chef noemt zijn zaak een jongensdroom die uitkomt. Wij dromen ervan er nog eens aan te schuiven.”
Eindhovens Dagblad 27 december 2018
Mac eet uit in Helmond
RECENSIE VOLKSKRANT
Recensent Mac van Dinther eet weer in Helmond. Nu bij Nastrium.
Door: Mac van Dinther, 2 maart 2018.
Zo kom je er nooit, zo kom je er twee keer kort na elkaar. Juni vorig jaar waren we in Helmond om te eten bij aanstormend talent Jermain de Rozario (restaurant De Rozario). Nu heeft een andere veelbelovende jonge kok, Djailany van Laarschot, ook al een nieuw restaurant geopend in de oude Brabantse textielstad: Nastrium. Wat interessant is: beiden nemen hun (Moluks) Indonesische roots mee in de keuken.
Nou en of. Bij Van Laarschot aten we vorig jaar maart toen hij nog de kok was van de Blauwe Lotus, de Chinees in het PSV-stadion. Zijn babi pangang 2.0, die zullen we niet snel vergeten.
Van Laarschot heeft het voetbalstadion verruild voor een kapitale villa, ooit gebouwd als woonhuis voor een kennelijk schatrijke Helmondse houthandelaar. In de inrichting is de klassieke uitstraling grotendeels intact gelaten, compleet met glas-in-loodramen, kroonluchters en Rembrandts Nachtwacht; de kopie hangt in het Rijksmuseum. Dat is een keuze. Je kunt je ook voorstellen dat het moderner had gekund.
Van Laarschot, een hipsterachtig type met baard, tatoeages en oorringen, brengt zelf de menukaart aan tafel. Daaruit kiezen we vijf gangen.
Het is origineel, vrolijk stemmend eten waarin Aziatische invloeden door de moderne Franse keuken buitelen. Zoals in het voorgerecht dat rauwe tonijn combineert met kokos, crème en schuim van tom ka kai (Thaise kip-kokossoep) en een dressing van gember en jalapeño. Heftige smaken, maar subtiel toegepast, zodat zoet, zuur, romig en pittig elegant in balans blijven.
Dat geldt ook voor een mooi mootje skrei (winterkabeljauw) die dobbert in een plas van schuimige mousseline met zoute miso (gefermenteerde sojabonenpasta) en bijna vlezig donkere paddenstoelenbouillon. Rauwe oester zorgt voor een ziltig tussendoortje.
De combinatie van twee sauzen, een romige en een vlezige (umami voor culi’s), komen we opnieuw tegen in een stukje rosé gebraden kwartel, gerold in nori (zeewier, van de sushi) met bovenop een (iets te ver gegaarde) langoustine. Hier zijn het een schuimige saus van pandanrijst en een bruine jus van kalfsbouillon met kombu (zeewier, het spul waar Japanners dashi van maken). Het werkt perfect, vooral omdat de bouillon wordt verlicht door frisse zuren van yuzu en limoen.
Als hoofdgerecht hebben we ossenhaas waar een pittige saus van rendang de Indonesische toets verzorgt. Met rendang is ook de ravioli gevuld die op het vlees ligt. Daarvan is het deeg niet helemaal gaar, maar de vulling is geweldig: diep, donker, kruidig. Voor een volle schep rendang hadden we met plezier de saaie ossenhaas ingeleverd. Atjar, ingelegde uitjes en een scherpe curry van wortelcrème spelen hier het spel van zuur, zoet en heet dat als een rode draad door het menu loopt.
Het dessert van hardgroene panna cotta met pandanblad, mango en witte chocolade ziet er prachtig uit, maar doet ook een tikje kunstmatig aan.
Prima verzorgd.
Nastrium is een toptent in de dop, met iets meer serieuze gastronomische pretenties dan De Rozario. Helmond is zomaar een interessante eetstad geworden.
Het menu:
Tonijn ‘dressed in white’
Skrei met oester, miso en paddenstoelen
Kwartel en langoustine met zeewier en saus van pandanrijst
Ossenhaas met rendang en atjar
Panna cotta van pandan, mango, citrus en rode peper.
De cijfers:
Kosten: menu 5 gangen euro 55
Eten: 8,5
Bediening: 8
Entourage: 7,5
Prijs-kwaliteit: 8,5
Blini met appel, aardappelschuim
en rookworstkaantjes.
Tonijn ‘dressed in white’.
Skrei met oester, miso en paddenstoelen.
Kwartel en langoustine met zeewier
en saus van pandanrijst.
Ossenhaas met rendang en atjar.
Pannacotta van pandan, mango,
citrus en rode peper.
Nastrium kreeg het Eindhovens Dagblad op bezoek!
De vroegere woonkamer van opa en oma
(© Rias Immink)
De Telegraaf 3 november 2017
Geschreven door: Pieter Nijdam
Daar zeggen we geen nee tegen. Een bezoek aan het ouderlijk huis van ons moeder. Een statige directeurswoning uit 1899 in Helmond, pal tegenover de voormalige houthandel.
Wat eens de grootste houthandel van het Zuiden was, is nu een grote kale vlakte. Gelukkig staat de patriciërswoning nog fier overeind, dankzij een horecabestemming.
In 2013 waren we er voor het laatst. Toen zat er De Raymaert, een aardig restaurant dat zijn naam ontleende aan opa Raaymakers, de directeur van de houthandel, en oma Mertens. Bijzonder werd er niet gekookt, maar wel eerlijke kost.
Sinds het jonge stel Djailany en Kim van de Laarschot er een paar maanden geleden zijn intrek nam, is dat toch heel anders. De jonge kok van Molukse afkomst leerde het vak van tweesterrenchef Soenil Bahadoer (wie niet in Brabant?) en was daarna chef in De Blauwe Lotus, het Aziatische restaurant in het PSV-stadion.
Het eerste wat de Laarschotjes deden, was het zware houten portaal aan de voorkant openbreken. Daarvóór moesten de gasten via een zij-ingang naar binnen en dat wil je natuurlijk niet in zo’n deftig pand. Binnen kwamen donkergrijze plavuizen en werd zo’n beetje alles gemoderniseerd. De naam Raymaert werd vervangen door Nastrium, de Oost-Indische kers waar de chef dol op is.
Gelukkig werd de oude parketvloer in de imposante woonkamer, thans eetzaal, gespaard. Hier kroop ondergetekende vroeger over de krakende vloer van open haard naar open haard, op zoek naar cadeautjes van oma.
De geur van haar legendarische boeuf bourguignon vermengd met de rook van opa’s dikke sigaren zit nog vers in mijn herinnering. Zeker als je in een hoekje wordt geplaatst tussen de oude keuken en vroegere rookkamer. Genoeg nostalgie; aan tafel!
Nastrium kent één menu waarvan je zelf het aantal gangen mag bepalen. Wij gaan voor vijf, terwijl de geur van oma’s boeuf bourguignon plaatsmaakt voor die van Indische stoof: een weergaloze amuse van malse rendang met knapperige sambal manis en als contrast helemaal onderin ijskoude sorbet van zoetzure komkommer.
De Terre Alfieri Arneis 2016 van Pescaja, een friskruidige witte wijn uit Piemonte, geeft subtiel tegenwicht. Net als bij de eerste echte gang van makreel in een lichtvettige ceviche-marinade met ponzu en verschillende soorten radijs.
Subtiel Frans is de laaggegaarde schol met afgelakte gerookte paling, panna cotta van mierikswortel en salade van bleekselderij en appel. Hier betaalt zich chefs opleiding bij Bahadoers De Lindehof uit.
Dan gaat er plots iets mis. In plaats van de beloofde varkensprocureur in curry wordt het meteen al het hoofdgerecht van dry agedrunderlende met een té gekke jus gekruid met lange peper. Een communicatiefoutje, waarna al rap het varken op tafel komt.
De procureur wordt geserveerd als een soort babi ketjap, maar veel verfijnder in een zachte, gele curry met een joekel van een garnaal die van binnen nog lekker glazig is. Voeg daaraan wat atjar en de bloem van Oost-Indische kers toe en de wow-factor is snel bereikt.
Van deze smaakoverval komen we met het dessert weer terecht bij het raffinement. Een luchtig amandeltaartje met frambozencoulis, gel van duindoornbes en zacht vanille-ijs. Van de Laarschot is van alle markten thuis, want toetjes maken kan hij ook. Dit is absoluut sterrenniveau.
Oma had eens moeten weten dat er in haar keuken ooit nog eens op zo’n hoog niveau zou worden gekookt. Hoewel, haar boeuf bourguignon zullen we ook nooit vergeten.
Nastrium
Mierloseweg 130, 5707 AR Helmond, tel. 0492-541818, nastrium.nl. Di. en wo. gesloten, geen lunch.
Ambiance
Meest sfeervolle eetzaal van Nederland (maar ik ben natuurlijk niet objectief); laagdrempelig en gemoedelijk op z’n Brabants.
Bediening
Jong, fris en héél attent. Alles kan, uitstekend wijnadvies.
Menu’s
Van €39,50 voor 3 gangen (én 4 amuses) tot €65 (6).
Favoriete gerechten
Schol met gerookte paling, varkensprocureur en garnaal in gele curry, amandeltaartje.
Wijnkaart
Met zorg uitgekozen en vriendelijk geprijsd assortiment; veelbelovende sommelier; huiswijn €25.
Chef en eigenaar Djailany van de Laarschot toont zijn signatuur in zijn recent geopende Nastrium in Helmond. Zijn eigen restaurant, waar hij zijn eigen stijl probeert verder te ontwikkelen. Een fusion tussen de Franse cuisine en de Oosters/Aziatische keuken.
Gepubliceerd door FOODREPORTER
Net open en nu al in De Lekker 2018!
Daar zijn we heel erg content over!
Lees hiernaast de gepubliceerde recensie.
Nastrium is het nieuwe restaurant van chef-kok Djailany van de Laarschot (voorheen De Lindehof in Nuenen) en zijn gastvrouw Kim, gevestigd in een statig oud herenhuis dat een verbouwing heeft ondergaan.
Ook foodbar The Backyard is hier gevestigd. We worden na aankomst voorgegaan naar een royale ronde met linnen gedekte tafel bij de open haard en zitten op fraaie turquoise kuipstoeltjes. Op de achtergrond speelt zachte muziek. De keuken van de van oorsprong Molukse Djailany is Frans georiënteerd met oosterse invloeden.
Als amuse onder andere een verrukkelijke demping met espuma van pinda (gado-gado) en limoenzeste. De menukaart telt één menu, startend met 3 en oplopend naar 6 gangen. Bij de gerechten kiezen we een smakelijke riesling Der Wurzelechte Erste Lage 2014 van Weingut Bernhard. Vooraf ‘kort gebrande’ makreel, waarbij rettich met groene asperge, een kletskopje van sesam, creme fraiche, radijs, Oost-Indische kers en licht gekruide ponzu.
Gevolgd door scholfilet met palingfilet uit Helmond, afgelakt met een reductie van hoisbinsaus en bietensap. Begeleid door panna cotta van mierikswortel, gel van appel met bleekselderij, een witte emulsie van paling, oester, groene appel, sjalotringen en een vinaigrette met dille en karnemelk. We vallen bijna van onze stoel zo goed.
Coquille met parelcouscous, tomaat en XO saus is lekker maar erg klein. Met een amandeltaartje, crème van amandel, gel van duindoornbos, verse framboos, vanilleroomijs en aan tafel geraspte ‘had van buddha’ sluiten we het diner af. Voor ons vertrek genieten we nog van een kopje koffie met verrukkelijke huisgemaakt friandises. Van de Laarschot heeft zichzelf overtuigend op de culinaire kaart van Brabant gezet. Van harte welkom in Lekker.